Emily Jane Brontë, „Wichrowe Wzgórza”

 

• – Zna pani na pewno taki nastrój, kiedy człowiek, siedząc samotnie i przyglądając się kotce liżącej na dywaniku swoje małe, tak się tym przejmuje, że jest poważnie zirytowany, jeżeli jedno uszko zostanie pominięte.
  – To okropnie leniwy nastrój.
  – Przeciwnie, nieznośnie czynny.